چشم انداز انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ در امریکا

همه شواهد گواه آنست که پس از گذشت بیش از شش دهه انتخابات امسال هم به کنوانسیون واسطه کشانده خواهد شد, بیشک حزب جمهوری خواه در صدد آن خواهد بود که  شخص دیگری را بجای ترامپ, به احتمال قوی سناتور تد کروز, بعنوان نامزدی حزب معرفی کند, ولی تا چه حد میتواند در اینکار موفق شود, آینده نزدیک نشان خواهد داد.

طبق قانون اساسی امریکا  انتخاب رئیس جمهور این کشور توسط الکترال کالج صورت میگیرد. شوربختانه آرای مردم تنها برای متقاعد کردن نمایندگان الکترال کالج است تا به سمت غالب رای دهند. در حقیقت روند الکترال کالج میانگیری است بین انتخاب رئیس جمهور توسط رأی گیری در کنگره امریکا و انتخاب رئیس جمهور توسط رأی شهروندان واجد شرایط. الکترال کالج از ۵۳۸ الکتور(تعداد کل نمایندگان در کنگره) تشکیل شده است. برای انتخاب رئیس جمهور به اکثریت ۲۷۰ رأی الکترال نیاز است. البته برای برگزاری این دوره نهایی انتخابات ریاست جمهوری که عمدتا بین دو کاندیدای حزب دمکرات و جمهوری خواه انجام میگیرد ابتدا لازم است که هر حزب, پس از پایان دوره  مقدماتی مبارزات انتخاباتی میان کاندیداها, نامزد منتخب خود را برای احراز پست ریاست جمهوری کشوراعلام نمایند.

 

دلیگیت ها یا نمایندگان احزاب

دو نوع دلیگیت (نماینده حزبی) وجود دارد, التزامی, که وابسته به آرا  مردم به کاندید ریاست جهموری است, وغیر التزامی (سوپر دلیگیت یا ابر نماینده حزبی)  که هیچ  گونه تعهدی نسبت به کاندیدا ها و میزان رای مردم به آنها ندارد و آزاد هستند که هر کاندیدایی را طبق میل خود در هر زمان  مورد حمایت و یا رد  قرار دهند. دلیگیت های التزامی درخلال کنوانسیون حزبی, از میان رهبران فعلی و قدیمی حزب  و یا از مقامات سیاسی منتخب ایالتی, و یا از اشخاصی که دارای وابستگی سیاسی و یا شخصی با کاندیدای ریاست جهموری بوده ند, انتخاب میشوند.  دلیگیت های غیر التزامی (سوپر دلیگیت ها) از مقامات بالا رتبه و شخصیت های برجسته سیاسی همچون رهبران قدیمی احزاب, اعضای سابق کنگره,  فرماندهان ایالتی پیشین, رئیس جمهوران و معاونین رئیس جمهوران گذشته, و غیره میباشند که بصورت خود کار (و نه گزینشی) در این پست قرار میگیرند.